بهروز گرانپايه واقعی، روز اول از ماه ارديبهشت سال ۱۳۳۵ در اتاق آينه­‌كاری خانه­‌ای قدیمی در محله سردزك (كه قصه داش آكل صادق هدايت در آن جا می­‌گذرد) در شهر شيراز زاده شد. كودكی را در محله بيات و دبستان دانشور گذراند و ديپلم را از دبيرستان شاهپور كه بر اساس الگويی از مدارس امريكايی توسط يكی از اعضاء خاندان دستغيب مديريت می­‌شد، در سال ۱۳۵۳ دریافت كرد. بهروز گرانپايه روزنامه‌­نگار، نویسنده، مترجم، اندیشمند و پژوهشگر اجتماعی است، در ادبيات نيز دستی دارد و شعر نيز می‌سرايد. فعاليت­‌هايی كه با تحصيلات دانشگاهی وی هيچ نسبتی نداشت. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته ماشين­‌آلات كشاورزی از دانشگاه شيراز و كارشناسی ارشد را در رشته مديريت سيستم­‌ها و بهره­‌وری از دانشگاه اميركبير گرفت. در پاسخ به اين كه: چه نسبتی بين ماشين­‌آلات كشاورزی با روزنامه‌­نگاری است؟ گفته ­‌است: كلمه شخم می‌زنم! روزنامه‌نگاری را به طور رسمی از كيهان و در سال ۱۳۶۳ زمان سرپرستی محمد خاتمی و مديريت مرحوم حسن شاهچراغی شروع كرد. نويسندگی و پژوهشگری او را هم در رژيم شاه و هم در جمهوری اسلامي از زندان بی‌­نصيب نگذاشت. در ارديبهشت ۵۶ در پی نوشتن يادداشتی با عنوان “كورش بخواب كه ما بيداريم” كه در تابلوهای دانشكد‌ه­‌های دانشگاه شيراز نصب شد، بازداشت و به اتهام اقدام عليه امنيت كشور و توهين به شخص اول مملكت به چهار سال زندان محكوم شد. بهروز گرانپايه در سال ۱۳۸۱ نيز ۹۲ روز را در ارتباط با پرونده نظرسنجی رابطه ايران و امريكا در زندان اوين گذراند. موضوع بازداشت وی مديريت موسسه­ وابسته به معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد بود كه به سفارش مركز پژوهش­‌های مجلس و همزمان با دو موسسه نظرسنجی ديگر وابسته به وزارت اطلاعات و جهاد دانشگاهی درباره روابط ايران و امريكا از شهروندان تهرانی نظرسنجی كرده بود. بهروز گرانپايه از سال ۱۳۶۸ كارمند رسمی سازمان شيلات ايران است.