آیا دربارۀ راه‌اندازی وب‌سایت باید توضیح داد؟ این پرسش از آن جهت ممکن است بیهوده به نظر برسد که آن را امری بدیهی و همه‌گیرشده تصور کنیم و مفروض بگیریم قابلیت‌ها و کارکردهای آن برای همگان روشن است. اما قاعدتاً چنین نیست. وب‌سایت به یک معنا پدیده‌ای به لحاظ زمانی قدیمی است. چند دهه پیشتر با گسترش اینترنت، وب‌سایت به عنوان امکان و فرصتی برای تماس با مشتریان و مخاطبان، اطلاع‌رسانی دربارۀ کالاها و خدمات و نیز آموزش و یادگیری و روشنگری رونق ویژه‌ای یافت و داشت. بعدتر و با پدیدار شدن شکل‌های دیگری از ارتباط الکترونیک به نظر می‌رسید بخشی از کاربران نیازهای خود را از طریق شبکه‌های جدید مجازی تأمین می‌کنند. لذا حداقل در بین بخشی از کاربران با دغدغه‌های غیراقتصادی در فضای مجازی این تصور ایجاد شد که وب‌سایت‌ها از رونق افتاده‌اند و کمتر مورد توجه قرار دارند.

اما وب‌سایت‌ها همچنان فعالند و موارد استفاده متعددی دارند. قابلیت حفظ داده‌ها و اطلاعات متنوع، قابلیت مشاهدۀ بخش‌ها و اطلاعات ذخیره شده، قابلیت برقراری ارتباط با مخاطب در قالب فُرُم (forum) یا تالار گفت‌وگو، فروش کالاهای فرهنگی، و … به وب‌سایت جامعیتی می‌بخشد که آن را همچنان جذاب و کاربرپسند می‌سازد.

با علم به قابلیت‌ها و سودمندی وب‌سایت‌ها، چندان انگیزه‌ای برای داشتن وب‌سایت شخصی نداشتم. چون گستره، دامنه و سابقه فعالیت‌های خود را در عرصه‌های فکری-فرهنگی چنان غنی و وسیع نمی‌دیدم که نیاز به وب‌سایت داشته باشم. اما تشویق شدم و بازاندیشی کردم. میل به مبادله اخبار با دوستان و دیگران، تبادل نظر با علاقمندان موضوعات پژوهشی، فرهنگی، اجتماعی، رسانه‌ای و تجمیع آثار محدود مکتوب و قابل دسترس کردن آن‌ها انگیزۀ راه‌اندازی این وب‌سایت شد. با این حال سعی کرده‌ام نگاه و تعریف از وب‌سایت شخصی را با علائق و مسئولیت مدنی خودم تطبیق دهم. بنابراین این وب‌سایت صرفاً شخصی نیست، منحصراً معطوف به آثار مکتوب شخصی نمی‌شود. بر این اساس، موضوع اصلی سایت می‌تواند انعکاس برخی رویدادها باشد. امیدوارم با ارائۀ دیدگاه، تحلیل و تفسیرِ – شخصی و غیرشخصی – دربارۀ رویدادها این بخش از سایت پُررنگ‌تر شود. دوستان و بازدیدکنندگان می‌توانند در چارچوب تعریف شده با این وب‌سایت همکاری کنند.